WAT DOET JE (WELEENS) TWIJFELEN AAN JE INNERLIJKE KOMPAS EN JE EIGEN RICHTING?

‘Fear and self-doubt have always been the greatest enemies of human potential.’ (Brian Tracy)

Herken je dat, dat je twijfelt aan iets dat eerder diep van binnen zo goed/kloppend voelde? Wat voel of ervaar je dan? Waar komt die twijfel vandaan? Waar leidt dat toe? Is het helpend of juist niet?

Soms kan het goed zijn om (even) te twijfelen en je keuzes of doelen te heroverwegen. Misschien was je te snel en had je nog onvoldoende informatie, of geen zicht op eventuele ongewenste consequenties voor anderen of jezelf. Maar wat als het dat niet is? Vaak is twijfel ook een saboteur die je weghoudt van dat wat je graag wilt bereiken. Het begint met een aarzeling en eindigt in een mislukking. Een mislukking omdat je er niet eens aan begonnen bent! Als we maar vaak genoeg denken dat we iets niet kunnen of dat het niet voor ons in weggelegd, dan wordt dat de waarheid die we in de praktijk gaan zien.

Als het met die aarzeling begint, dan gaat het er dus om, om die aarzeling te trotseren en het tóch te gaan doen. Erop te vertrouwen dat je eigen kompas je de juiste richting wijst. Misschien, hoogstwaarschijnlijk zelfs, gaat het niet gelijk perfect. Maar zo heb je ook leren lopen, letterlijk: met vallen en opstaan (en toen stond iedereen te juichen!). Zo is het eigenlijk met alles: oefening baart kunst. Laat je niet ontmoedigen als het even moeilijker gaat maar zie dat als een aanmoediging om vol te houden of je skills aan te scherpen. In het ‘slechtste’ geval ben je in ieder geval een ervaring rijker en daar is eigenlijk toch niets slechts aan?

Wat laat jou twijfelen? Wat houdt jou af van je eigen pad?  Hoe praat jij tegen jezelf? Durf je de tegenhanger van twijfel, ‘vertrouwen’ in de arm te nemen en er gewoon voor te gaan? Ik zou zeggen: doen!